Aquiles Vega, periodista cun tanto desafortunado pasado laboral, é chamado polo seu amigo o inspector Andrés Casaperda para investigar un crime de non só un personaxe coñecido, pero tamén cometido cunha brutalidade inusitadamente extrema. Este caso non parece ter ningún sentido. Non parece haber un obxetivo claro para tanta crueldade. Mais un símbolo parece outorgar unha nova perspectiva ao suceso, coa cal Aquiles se obsesionara ata encontrar a verdade oculta ante todo isto. Busca a axuda da profesora Deneb, experta nun dos iconas da literatura galega, Rosalía de Castro.
A partir de aquí comeza unha serie encadeada de asasinatos, misterios e trama ocultas que xiran entorno á vida e obra desta personaxe. Será quen Aquiles de parar a Adriano?
Nesta novela, pese a tensión presente polos asasinatos, tamén encontramos temas como o amor ou a familia. A historia está narrada na súa maioría pola personaxe de Aquiles, o protagonista. Pero tamén hai pequenas elipses nas que se traslada a voz a Adriano, o culpable dos crimes, que supoñen como pequenos monólogos nos que se vai explicando das razóns que ten para matar ás vítimas a cada unha delas.
É unha novela de temática claramente policial, pero a diferenza que marca co resto de obras deste xénero, é o papel que xoga nela unha figura tan coñecida como é a de Rosalía de Castro. Persoalmente, considero que, como moitos grandes da literatura, Rosalía é moi idealizada pola cultura popular, tanto que pode chegar a facerse pedante volver a ler os seus versos, repetidos continuamente non só na educación, senón tamén en anuncios e demais publicidade. Pero esta novela non a trata coma tal. Nesta obra presentase o lado máis escuro e descoñecido desta poeta, e dá unha nova perspectiva a gran parte da súa obra, con tal cantidade de detalle que deixa ao lector incapaz de xulgar se o que está lendo é en verdade ficción ou realidade.
Por outra parte, en contraposición coa escura cara que se nos presenta da vida da escritora, o autor xoga tamén co tema das relacións amorosas. Trátaas dende dúas perspectivas diferentes: a que sería a idea dunha relación cotiá de namoramento, coas inseguridades que xorden e as pequenas cousas que fan comezar unha relación deste tipo; e a que sería unha perspectiva moito más obsesiva e malsá. Non obstante, pese a que as presenta, non afonda demasiado nelas, para non quitarlle atención á acción principal, o que fai que vexamos estas relacións como unha explicación dos motivos para as accións das distintas personaxes.
Moitos dos asasinatos descritos producen unha imaxes cando menos perturbadoras. Tanta violencia produce no lector a impresión de que o asasino debe ter un motivo moi retorcido, profundo e psicoloxicamente complexo para ela. Mais este é un dos moitos fíos soltos da novela, pois trala resolución non conseguimos encontrar esa resposta concreta.
A obra ten en xeral un estilo de narración moi dinámico e entretido, con certos trazos de ironía e de humor que, xunto coa intriga , fan que o lector se enganche á lectura e se pregunte ao rematala canto hai de verdade e canto hai de ficción.
Marta Casais H (1ºBI)
ACRÓBATAS DAS LETRAS 