Pedro Feijoo é de Vigo. Naceu vinte anos antes ca nós, en 1975. De pequeno puido escoitar a voz e as historias dun dos grandes mestres da literatura: Álvaro Cunqueiro. Coñeceuno a través de seu avó nas oficinas de Faro de Vigo. Como sabedes, o escritor mindonense foi durante anos periodista e mesmo director do xornal e o avó de Pedro, un dosredactores. Do autor de Merlín e familia herdou a navalla con que cortaba o queixo no momento da cea e tamén o seu gusto pola fábula. Ademais de Cunqueiro, os seus referentes creativos abranguen autores como Xulio Verrne, Dickens, Eduardo Mendoza, Woody Allen e Suso de Toro, a quen considera o seu valedor e titor dos primeiros pasos no mundo da creación literaria.
Pedro Feijoo licenciouse en Filoloxía, pero a súa vida estivo centrada no mundo da música. Ademais de compositor e promotor, formou parte de dous grupos: Los Feliz e Lamatumbá. Quen siga o Xabarín Club pode recoñecer a Pedro tocando o baixo no videoclip A festa son eu, gravada por Lamatumbá para o programa da televisión de Galicia en 2011.
Escoita, Xabarín! / Teño unha festa no meu peito que é o motor da miña vida…
Comeza así a canción do videoclip, por se alguén quere facer memoria. Sobre o panorama musical galego escribiu en 2005 o libro Viva o Fu Remol.
No ano 2012 veu a luz a súa primeira novela: Os fillos do mar. A obra tivo un parto excelente. Como se adoita dicir popularmente, foi chegar e encher. Ademais dos galardóns, novela finalista dos Premios Xerais 2011 e posteriormente Premio San Clemente, a obra tivo unha excelente acollida por parte do público e da crítica. Nestes momentos vai na súa sexta edición. Hai 3 meses publicou a súa segunda novela: A memoria da choiva
.
Estes son os datos autobiográficos, pero como é o artista que se agocha detrás do autor Pedro Feijoo? Na cabeceira da súa conta de Twitter ten escrita a seguinte lenda:
Pirata, psicópata e ladrón. Só na escrita. De momento…
Quen lea a súa obra literaria non tarda moito en descubrir que detrás do escritor de carne e óso se agocha un aventureiro que non ten ningún remordemento para usar as naves da ficción e entrar nas mentes dos lectores e roubarlles o seu tempo e incluso o seu sono. Iso foi o que sentimos nós cando lemos Os fillos do mar: que a súa historia nos roubaba ata o sono.
Desa novela que te trouxo aquí, Pedro, imos falar agora.
Clara Durán e Sara Mouriño (ex-alumnas)